Self-portraits
Red Melancholy (self-portrait), 1986, acrylic, 30 × 48 cm.
My portraits from 1985–7 are not a single cycle. They were the result of studies with myself as a model. They were a pretext for reflecting on the process of painting an image. They present a lyrical subject of the image – a painter and his studio which represents his universe. I painted myself reflected in a mirror. I was at the same time a medium and an “actor” in a visual spectacle, a “monodrama” of form, colour and light. A hand hiding my face or a paper hat serves as a mask and a visual prop. At that time, I was interested in the geometry of the image and in looking at this geometry from the inside of an image: the image as a logical structure. I was also interested in the issue of pose and posing, in finding the boundary between posing and not posing, artifice and naturalness.
Self-portrait, 1987, acrylic, 36 × 42 cm (black and white reproduction).
Self-portrait with a Cup, 1987, acrylic, 24 × 25 cm (black and white reproduction).
Mask (a self-portrait), 1987, acrylic, 39 × 30 cm (black and white reproduction).
Self-portrait, 1987, acrylic, 52 × 138 cm (black and white reproduction).
Mask (a self-portrait), 1986, acrylic, 70 × 50 cm (black and white reproduction).
Self-portrait, 1985, acrylic, 93 × 63 cm (black and white reproduction).
Self-portrait, 1985, acrylic, 65 × 101 cm (black and white reproduction).
Study, 1985, acrylic, 120 × 89 cm (black and white reproduction).
Paper Cap (1-3), 1985, acrylic and crayon, 37,5 × 124 cm (black and white reproductions).
Paper Cap, 1985, acrylic, 38 × 30 cm (black and white reproduction).
Self-portrait with a Paper Cap, 1985, acrylic, 42 × 37 cm (black and white reproduction).
Self-portrait in a Paper Cap, 1985, acrylic, 68 × 100 cm (black and white reproduction).
Self-portrait, 1985, acrylic, 105 × 78 cm (black and white reproduction).
Polish text
Autoportrety
Moje autoportrety z lat 1985–7 nie stanowią jednego cyklu, lecz efekt pracy studyjnej z modelem, którym byłem sam dla siebie. Autoportrety stały się dla mnie pretekstem do rozważań nad procesem malowania obrazu. Przedstawiają podmiot liryczny obrazu – malarza i pracownię jako jego świat. Malowałem z lustra. Byłem dla siebie medium i „aktorem” plastycznego spektaklu, „monodramu” o formie, kolorze i świetle. Dłoń zasłaniająca twarz lub papierowa czapka pełnią rolę maski i plastycznego rekwizytu. Wówczas interesowała mnie geometria obrazu, oglądanie jej od środka i obraz jako logiczna struktura. Interesowałem się również zagadnieniem pozy i pozowania, szukaniem granicy między pozowaniem a nie pozowaniem i między sztucznością a naturalnością.